Αποκλεισμός με πολλά κέρδη για τον Παναθηναϊκό
Εδώ που το είχε φτάσει ο Παναθηναϊκός, ειδικά μετά την κυριαρχική εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου απέναντι στη Φιορεντίνα στο ΟΑΚΑ, οι προσδοκίες ήταν μεγάλες.
Καθόλου τυχαία, καθώς το δοκάρι στέρησε το γκολ στον Τζούρισιτς και στους «πράσινους» την ασφάλεια δύο τερμάτων στη «μάχη» της πρόκρισης.
Το «δις εξαμαρτείν» δεν δείχνει σίγουρα (ούτε) ποδοσφαιρική σοφία και εξηγούμαι.
Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε στο «Αρτέμιο Φράνκι» τις αδυναμίες που είχε σε μεγάλος μέρος του πρώτου ημιχρόνου και στην Αθήνα.
Στην Ιταλία, προερχόμενος από μία μεγάλη νίκη, θα έπρεπε να δείξει στο γήπεδο ότι είναι αποφασισμένος να ματώσει για την πρόκριση. Και πώς το δείχνεις αυτό; Απλά κυνηγώντας λυσσαλέα και κερδίζοντας κάθε μονομαχία με τον αντίπαλο, πρώτες, δεύτερες μπάλες και σίγουρα με καλή κυκλοφορία που θα σου δίνει μέτρα στο γήπεδο και δυσκολεύει την αναμενόμενη πίεση και επιθετικότητα των Ιταλών. Έτσι στέλνεις το μήνυμα και στον αντίπαλο για την ψυχολογική σου ετοιμότητα και την αγωνιστική σου αυταπάρνηση.
Ο Παναθηναϊκός μπήκε φοβικά και παθητικά, δεν θύμισε στους «βιόλα» τον τρόμο που τους έσπειρε στο δεύτερο ημίχρονο στην Αθήνα και βρέθηκε εύκολα πίσω στο σκορ από την ατομική ποιότητα του Μαντράγκορα και την άτυχη στιγμή στην κόντρα στον Αράο.
Ακόμα και τότε δεν μπόρεσε να βελτιώσει την απόδοσή του, έχασε ξανά ένα ημίχρονο και όταν στο δεύτερο 45λεπτο ξύπνησε και έδειξε το αληθινό του πρόσωπο, ήταν αργά.
Θα ήταν πολύ δύσκολο για μία ελληνική ομάδα να βρει πρόκριση στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης με πέντε γκολ παθητικό.
Ο Παναθηναϊκός είδε στους αγώνες με τη Φιορεντίνα το… φιλμ της χρονιάς του, εμφάνισε δηλαδή αγωνιστικές αρετές και διαστήματα με ποδόσφαιρο σε υψηλές εντάσεις, αλλά πλήρωσε ακριβά τα πολλά κενά του διαστήματα και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του.
Ο αποκλεισμός από τους Ιταλούς είναι δίκαιος, ακόμα και αν η αίσθηση που αφήνει στον κόσμο η δυάδα αγώνων με τους «βιόλα» είναι πως ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει μία μεγάλη πρόκριση.
Όπως και να έχει, το πιο σημαντικό για το «τριφύλλι» είναι η επόμενη ημέρα και η φετινή ευρωπαϊκή του παρουσία ήταν πολύ αποδοτική και εφαλτήριο για μία πιο σταθερή ευρωπαϊκή παρουσία στο πρότυπο της δεκαετίας του 1990.
Είναι αναμενόμενο για μία ομάδα που άλλαξε προπονητή να εμφανίζεται διπρόσωπη, μπερδεμένη και να ταλαιπωρείται από ζητήματα φυσικής κατάστασης.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να κρατήσει μία χρονιά ευρωπαϊκής επιστροφής, όπως ήταν η φετινή και να χτίσει σε αυτή, στηριζόμενος σε ποδοσφαιρική λογική.
Η παρουσία ενός ποδοσφαιρανθρώπου, όπως ο Τάκης Φύσσας, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μπορέσουν οι «πράσινοι» να κοιταχτούν στον καθρέφτη, να δουν τα σοβαρά ποδοσφαιρικά λάθη που έκαναν παρότι δαπάνησαν εκατομμύρια άσκοπα και να σχεδιάσουν την επόμενη ημέρα.
Πρώτο μέλημα είναι η αξιολόγηση του Βιτόρια και αφού παρθεί οριστική απόφαση για την παραμονή του στο τιμόνι της ομάδας, ο χρόνος μοιάζει πολύ σημαντικός για να στηθεί από νωρίς ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς.
Είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού στην επόμενη Φιορεντίνα που θα βρει μπροστά του να μπει στη «μάχη» πρόκρισης ως φαβορί και όχι ως αουτσάιντερ.