H πρόκληση της Φλωρεντίας και ο… οδηγός της Μακάμπι
Αν έβλεπε κανείς μεμονωμένα το δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού κόντρα στη Φιορεντίνα στο Ολυμπιακό Στάδιο, σίγουρα θα πίστευε ότι οι «πράσινοι» ήταν το μεγάλο φαβορί του συγκεκριμένου ζευγαριού στο Conference League.
Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε διπρόσωπος, καθώς στο πρώτο 45λεπτο δεν είχε αποφασιστικότητα, δεν πήγε ποτέ πρώτος στην μπάλα, δεν κέρδισε (σχεδόν) καμία μονομαχία και παρουσίασε τεράστια αδυναμία ανασταλτικά από… αέρος, κάτι ανεξήγητο ειδικά για στόπερ όπως ο Σβέριρ Ίνγκασον.
Προβλήματα που η ομάδα του Βιτόρια διόρθωσε και έτσι παρουσίασε στο δεύτερο μέρος του αγώνα του Ολυμπιακού Σταδίου την εικόνα μίας ομάδας κυρίαρχης, αποφασισμένης να προκριθεί στην επόμενη φάση της ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ανεξαρτήτως της δυναμικότητας του αντιπάλου που είχε απέναντι της.
Για να είμαστε ρεαλιστές, βοήθησε σημαντικά τον Παναθηναϊκό και η τρικυμία εν κρανίο του Παλαντίνο, ο οποίος πέρα από περίεργες επιλογές στη βασική του ενδεκάδα, με χαρακτηριστικότερη αυτή του Τερατσιάνο κάτω από τα δοκάρια, η οποία αποδεδειγμένα ήταν αποτυχημένη, ξάφνιασε αρνητικά τους Ιταλούς και με τους παίκτες που έφερε από τον πάγκο.
Ακόμα δεν μπορούν οι περισσότεροι ρεπόρτερ των «βιόλα» να αντιληφθούν πως ο Ζανιόλο που αποτελούσε την προφανή επιλογή έχασε τη θέση του στις αλλαγές από τον Παρίσι, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως χαφ παρότι δεν είναι.
Προβλήματα της Φιορεντίνα βέβαια αυτά και για τον Παναθηναϊκό το σημαντικό είναι να παρουσιάσει και στην Ιταλία το πρόσωπο του δευτέρου ημιχρόνου στο ΟΑΚΑ.
Έτσι έχει ελπίδες να πετύχει μία ευρωπαϊκή υπέρβαση, να κάνει ξανά θόρυβο στην Ευρώπη και να τονωθεί ψυχολογικά σε ακόμα μία περίεργη χρονιά, στην οποία ο εγχώριος τίτλος μοιάζει περισσότερο με άπιαστο όνειρο.
Η δικαίωση του Βιτόρια σε δύσκολες για τον πολύ κόσμο επιλογές, όπως η προτίμηση στον Σφιντέρσκι και η διαχείριση στον Ιωαννίδη σε μία περίοδο ντεφορμαρίσματος που διανύει, τον ενισχύει στην επόμενη ημέρα του στον Παναθηναϊκό.
Ένας δίκαιος προπονητής, έχει πάντα μαζί του τα αποδυτήρια της ομάδας.
Στο Μπόντο ο Ολυμπιακός βίωσε όσα είχε βιώσει ο ΠΑΟΚ στην έδρα της Μπριζ πριν από ένα περίπου χρόνο.
Έτρεχε, αλλά δεν (τους) έφτανε.
Συνάντησε απέναντι του μία ομάδα απίστευτα ταχυδυναμική, με φοβερά γρήγορες μεταβάσεις, κυρίως στην επίθεση, η οποία εκμεταλλεύτηκε κυνικά τις αρκετές στιγμές που δημιούργησε.
Ο αθλητικός και με μικρό μέσο όρο ηλικίας Ολυμπιακός, δυσκολεύτηκε πολύ απέναντι στον συνθετικό χλοοτάπητα που έκανε ακόμα πιο… γρήγορη την Μπόντο Γκλιμντ.
Οι Νορβηγοί έβγαλαν αυτοματισμούς επιθετικά, στους οποίους η «ερυθρόλευκη» άμυνα δεν βρήκε απαντήσεις.
Η ανάλυση του Νίκου Νταμπίζα στο «The Football Show» στην τηλεόραση του Αντ1 ήταν διαφωτιστική για το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός τακτικά.
Μολονότι πίεζε εξαιρετικά, όπως συνηθίζει, βρήκε απέναντι του μία ομάδα που διάβασε καλά αυτό το στοιχείο και διαθέτοντας «μπαλάτα» στόπερ που μπορούν να κατεβάσουν την μπάλα και να κυκλοφορήσουν, έσπασε με ένα έξυπνο πρώτο κοντρόλ την πίεση, χωρίς να στείλει την μπάλα στον τερματοφύλακα ή γενικότερα πίσω, όπως συνηθίζεται στο build up από τις πίσω ζώνες.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε απάντηση σε αυτό και η Μπόντο Γκλιμντ έσπαγε με αυτό τον τρόπο γρήγορα διπλή ζώνη άμυνας, βγαίνοντας με πλεονέκτημα στην επίθεση και με αίσθηση μεγαλύτερης ταχύτητας από τον αντίπαλο, εκμεταλλευόμενη υπεραριθμίες.
Η τρομερή ανατροπή κόντρα στην Μακάμπι πέρυσι, αποτελεί οδηγό για τον Ολυμπιακό, στην προσπάθεια του να κάνει εφικτή μία πρόκριση με την πλάτη στον τοίχο.
Στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο χλοοτάπητας δεν θα είναι συνθετικός και αν οι «ερυθρόλευκοι» βρουν λύση στον τακτικό πονοκέφαλο που τους έβαλαν οι Νορβηγοί, μαζί με μία ενδεχόμενη επιστροφή του Ελ Κααμπί, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μία ανεπανάληπτη ανατροπή.